Επικοινωνία

Πολλές φορές η πραγματικότητα του άλλου βρίσκεται όχι σ’ αυτό που σου δείχνει αλλά σ’ αυτό που δε μπορεί να δείξει. Γι’ αυτό λοιπόν αν θες να τον καταλάβεις, άκουσε όχι τόσο αυτά που σου λέει αλλά πιο πολύ αυτά που δε λέει.

Όταν οι γονείς προσεγγίζουν τις συγκρούσεις των παιδιών ως δικαστές ή διαιτητές, κάνουν το λάθος να αναλαμβάνουν και την ευθύνη και την «κατοχή» του προβλήματος. Παρεμβαίνοντας για να επιλύσουν το πρόβλημα, στερούν από τα παιδιά την ευκαιρία να αναλάβουν την ευθύνη των συγκρούσεών τους και να μάθουν πώς να τις επιλύουν με τις δικές τους προσπάθειες.

Οι περισσότεροι από μας ζούμε στο μακρινό μέλλον ή βασανιζόμαστε από τύψεις για το παρελθόν. Η μόνη αληθινή αξία βρίσκεται στο εδώ και τώρα. Μεγάλο μέρος της δυστυχίας μας προέρχεται από την τάση μας να ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον, που και τα δυο είναι ψευδαισθήσεις.

Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό μου αδιέξοδο, αλλά δε μπορώ να θυμηθώ από πού μπήκα…

Το δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας.

Η αυτοεκτίμησή μας τρέφεται από δύο εμπειρίες: όταν κάποιο από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας, μας «βλέπει» και μας δέχεται έτσι ακριβώς όπως είμαστε και όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε αξία για τους άλλους ανθρώπους έτσι ακριβώς όπως είμαστε.

Πίσω από αυτό που οι γονείς ονομάζουν «καπρίτσιο», πίσω από μια συμπεριφορά περίεργη, άτοπη, υπερβολική ή απλώς ασυνήθιστη, ας αναζητήσουμε το συναίσθημα, ας αναζητήσουμε την ανάγκη. Το παιδί κάτι λέει.

Οι ενήλικες συχνά καταφεύγουν αδιάντροπα και ξεκάθαρα σε δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν περιγράφουν τη σχέση τους με τα παιδιά τους: αν η σχέση είναι επιτυχημένη, αυτό συμβαίνει επειδή οι γονείς είναι καλοί γονείς, ενώ αν η σχέση δεν είναι πετυχημένη, οφείλεται στο ότι το παιδί δεν είναι καλό παιδί!

Με το να επικεντρωνόμαστε στην επιβράβευση και την κριτική, παράγουμε εξαρτημένες, ελεγχόμενες από εξωτερικούς παράγοντες, προσωπικότητες. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη μέθοδο αυτή, αποκτούν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν έχουν την ικανότητα της προσωπικής αξιολόγησης και σπαταλούν την ζωτικότητά τους στην εφ’ όρου ζωής προσπάθεια να γίνουν αρεστοί, να κάνουν τους γονείς τους περήφανους και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις υποτιθέμενες προσδοκίες των άλλων.

Ο σκοπός της Ψυχολογίας είναι να μας δώσει μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία για πράγματα που ήδη γνωρίζουμε καλά. 

Αντισταθείτε στον πειρασμό να συγκρίνετε. Αντί να συγκρίνετε δυσμενώς το ένα παιδί με το άλλο, μιλήστε στο παιδί μόνο για τη δική του συμπεριφορά που σας δυσαρεστεί. Περιγράψτε αυτό που βλέπετε, αυτό που νιώθετε κι αυτό που πρέπει να γίνει.

Η ωριμότητα δεν είναι μια κατάσταση στην οποία θα πρέπει να φτάσουμε με την ηλικία ή την εμπειρία, είναι μια διαδικασία που συνεχίζεται μέχρι το θάνατο σε όλους τους εξελισσόμενους και δημιουργικούς ανθρώπους.

Οι έφηβοι δεν επαναστατούν κατά των γονέων τους. Επαναστατούν εναντίον της εξουσίας τους. Αν οι γονείς στηρίζονταν λιγότερο στην εξουσία και περισσότερο σε μη εξουσιαστικές μεθόδους για να επηρεάζουν τα παιδιά τους από τη βρεφική ηλικία, δεν θα υπήρχαν πολλοί λόγοι για να επαναστατούν τα παιδιά όταν έφταναν στην εφηβεία.

Έχεις στ’ αλήθεια ζήσει 10.000 και πλέον μέρες ή μήπως έζησες μια μέρα 10.000 και πλέον φορές;

Όταν κλείνει μια πόρτα ευτυχίας, μια άλλη ανοίγει. Ωστόσο συχνά κοιτάζουμε την κλειστή πόρτα για πολύ καιρό, ώστε δε βλέπουμε την άλλη που έχει ανοίξει για μας. 

Ο γονέας δίνει το μήνυμα στο παιδί: «Έχουμε μια σύγκρουση, ας βάλουμε κάτω τα κεφάλια να σκεφτούμε μαζί, ας βρούμε μια καλή λύση».

Ενεργητική ακρόαση σημαίνει να «λέτε» στον πομπό τι σημαίνει το μήνυμά του για σας. Με αυτόν τον τρόπο ο πομπός ξέρει πως εσείς τον ακούτε, ενώ εσείς μπορείτε να επιβεβαιώσετε ή να ξεκαθαρίσετε την εντύπωση που σχηματίσατε.

Παιδιά και ύπνος: Για να κοιμηθεί κανείς πρέπει να νιώθει ασφαλής. Το να πηγαίνετε να δείτε το παιδί όταν σας καλεί, του δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας. Το παιδί τότε ξέρει ότι μπορεί να βασίζεται στους γονείς. Ύπνος σημαίνει ότι χαλαρώνεις, ότι αφήνεσαι…

Πολλές γυναίκες υιοθετούν την εξής νοοτροπία: «Ένας γάμος πηγαίνει καλά εφόσον μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτόν». Οι άντρες, από την άλλη, έχουν την εξής νοοτροπία: «Η σχέση είναι προβληματική αν πρέπει διαρκώς να συζητάμε γι’ αυτήν»! 

Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να μάθουν για τα συναισθήματά τους και να τα κατανοούν. Πρέπει επίσης να γίνονται αντιληπτά ως αυτό που είναι: προσωρινές, μεταβαλλόμενες καταστάσεις. Είναι όπως ο καιρός: η βροχή είναι βροχή, και θα ήμασταν ανόητοι αν στεκόμαστε μέσα στη μπόρα σαν να μη βρέχει, αλλά κι εξίσου ανόητοι αν πιστεύαμε ότι ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί ποτέ.

Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου ρωτώντας «Γιατί αυτός ο κόσμος δεν είναι καλύτερος;» Θα είναι χαμένος χρόνος. Αυτό που πρέπει να ρωτάς είναι «Πώς μπορώ να κάνω αυτόν τον κόσμο καλύτερο;» Σ’ αυτή την ερώτηση υπάρχει μια απάντηση. 

Η αυτοεκτίμηση συνίσταται από την προσωπική γνώση και την εμπειρία του ποιοι είμαστε. Η αυτοπεποίθηση αποτελεί ένα μέτρο του τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, αναφέρεται στο τι μπορούμε να καταφέρουμε.

Θυμός: Κάντε στον εαυτό σας αυτές τις ερωτήσεις: Τι λόγο έχω να θυμώσω αυτή τη στιγμή; Υπάρχει στην ζωή μου μια έλλειψη, μια απογοήτευση, ένα αίσθημα αδυναμίας; Μήπως πληγώθηκα; Έχω κάποιο πρόβλημα που αδυνατώ να λύσω; 

Όταν ένα παιδί νιώθει ένα συναίσθημα, το ερώτημά σας είναι: «Πώς θα το βοηθήσω να συνειδητοποιήσει αυτό που συμβαίνει μέσα του;» 

Δεν είναι εύκολο να βρούμε την ευτυχία μέσα μας, είναι όμως αδύνατο να την βρούμε αλλού.